گم شو از شر من
من که دام محبت می گسترم
بوی کوه و دریا را تف کن به بی نصیب بودن ها
کنایه بشو و بخور به تن زرد آدمی
من دیوانه آن دمم که سی و سه ساعت به جز بوسه چیزی نخوردی
دومی را هم از پایین به بالا بخوان
سومی را هم بنداز دور
و گفتن این که : گم شو!
کار صیاد منصفی باید باشد.
این بابت ِ اون سی وسه ساعته.
افسون ِ عطر ِ تو
حس ِ روشنی ِ صبح
*هایکو بده جانم
راجر واترزی که میگفتم