هیچ وقت به فراخور زندگی سایرین در نمیام

دی ۰۱، ۱۳۸۸

unable to stay

دیگرم نیست نای ماندن

پایان نوحه، آغاز خوردن

برچسب‌ها: شعر, مینیمال

1 comments

1 Comments:

حامد said...

خورشتی پنهان ته ِ گنجه
سماق ِ سبزم ، کباب ِ تلخم
یارو رفته قیمه بخوره چلوکباب دادن :)